O konwencji karpackiej

O konwencji karpackiej

Ramowa konwencja o ochronie i zrównoważonym rozwoju Karpat (konwencja karpacka), sporządzona w Kijowie dnia 22 maja 2003 r., została ratyfikowana przez Polskę w roku 2006 (Dz.U. z 2007 r. Nr 96, poz.634). Celem konwencji jest prowadzenie wszechstronnej polityki i współpraca na rzecz ochrony i zrównoważonego rozwoju Karpat dla poprawy jakości życia, wzmocnienia miejscowej gospodarki i społeczności lokalnych oraz zachowania walorów przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego tego obszaru.

Konwencja Karpacka jest konwencją ramową, tzn. określa ogólne cele polityczne, które promują zintegrowane podejście do ochrony przyrodniczego i kulturowego dziedzictwa Karpat. Konwencja nie ustanawia konkretnych zobowiązań, lecz zaprasza strony do współpracy na rzecz wdrażania uzgodnionych w niej zasad. Współpraca ta może przyjmować wiele form, a w tym programy pracy w ramach Konwencji, wspólne działania dwustronne lub wielostronne, pomoc międzynarodowa, czy skoordynowane środki krajowe. Do konwencji sukcesywnie wypracowywane są protokoły tematyczne, rozwijające jej postanowienia w odniesieniu do poszczególnych obszarów zainteresowań konwencji, które obejmują:

  • zintegrowane podejście do gospodarowania zasobami ziemi
  • ochronę i zrównoważone użytkowanie różnorodności biologicznej i krajobrazowej
  • planowanie przestrzenne
  • zrównoważone i zintegrowane zarządzanie wodami dorzeczy
  • zrównoważone rolnictwo i leśnictwo
  • zrównoważony transport i infrastrukturę
  • zrównoważoną turystykę
  • przemysł i energię
  • dziedzictwo kulturowe i wiedzę ludową
  • system ocen oddziaływania na środowisko i informowania o stanie środowiska, monitoring oraz wczesne ostrzeganie
  • podnoszenie świadomości, edukację i udział społeczeństwa.

Najważniejszym organem konwencji jest Konferencja Stron. Drugie posiedzenie tego organu (COP2) odbyło się w czerwcu 2008 r. w Bukareszcie. Do jego najważniejszych postanowień należy przyjęcie:

  • Protokołu o ochronie i zrównoważonym użytkowaniu różnorodności biologicznej (jako pierwszego protokołu tematycznego do Konwencji);
  • decyzji wzywającej organy władzy krajów karpackich zajmujące się planowaniem przestrzennym do kontynuowania współpracy dotyczącej spraw związanych z planowaniem przestrzennym w celu osiągnięcia terytorialnej spójności Regionu Karpat;
  • decyzji dotyczącej dalszego wypracowywania i wspólnego programowania działań w dziedzinie integrowania zasobów wodnych i planowania przestrzennego;
  • decyzji dotyczącej kontynuowania prac nad opracowaniem Protokołu o zrównoważonym leśnictwie, Protokołu o zrównoważonym transporcie oraz Protokołu i Strategii zrównoważonej turystyki;
  • decyzji w sprawie zwracania szczególnej uwagi na zagadnienie zrównoważonej produkcji, dystrybucji i konsumpcji energii odnawialnej przy opracowywaniu i wdrażaniu projektów;
  • decyzji o opracowaniu i ustanowieniu „Karpackiego Inwentarza Dziedzictwa Kulturowego”, jako narzędzia identyfikacji, ochrony i promocji karpackiego dziedzictwa;
  • decyzji wzywającej do kontynuowania wspierania zachowania lokalnych ras zwierząt i roślin uprawnych;
  • decyzji wzywającej do wspierania inicjatywy „Science for the Carpathians” oraz zamiaru Europejskiej Agencji Środowiska przeprowadzenia analizy porównawczej usług ekosystemowych regionu alpejskiego i karpackiego;
  • decyzji wzywającej do przeprowadzenia regionalnych konsultacji i kontynuowania podnoszenia świadomości społecznej w celu promowania procesu wdrażania Konwencji Karpackiej;
  • decyzji zapraszającej do pełnego wykorzystania dostępnych programów (np. European Territorial Cooperation funds, SDC Cohesion Funds, Norwegian Fund, LIFE+, ENPI, IPA) dla osiągnięcia celów Konwencji Karpackiej;
  • decyzji wyrażającej wdzięczność rządowi Szwajcarii za włączenie Konwencji Karpackiej do możliwych obszarów finansowania projektów z Wkładu Szwajcarskiego w Rozszerzenie UE oraz zachęcającej do przyspieszenia wypracowywania i zatwierdzania skoordynowanych projektów w celu wsparcia Konwencji Karpackiej;
  • decyzji wzywającej do podjęcia niezbędnych działań w celu promowania i zapewnienia pełnego wdrażania Programu Pracy Konwencji, w konsultacji z i ze wsparciem stosownych instytucji, organizacji międzynarodowych i organizacji pozarządowych;
  • decyzji wzywającej do przekazywania informacji o przyszłych projektach związanych z Karpatami, już we wczesnym stadium ich opracowywania oraz proszącej Komitet Wdrażający Konwencji Karpackiej o wypracowanie mechanizmu zapewniającego, że projekty są zgodne z postanowieniami Konwencji.

Trzecie Posiedzenie Konferencji Stron Konwencji odbyło się w Bratysławie (Republika Słowacka), wiosną 2011 r.

Źródło: www.mos.gov.pl


Opublikowano

w

przez

Tagi:

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *